پارادوکس در درمان: بازی کردن هم پلیس خوب و هم پلیس بد

دراماتیک کردن رویه پلیس با در نظر گرفتن سناریوی خوب پلیس / پلیس بد تقریباً به امری عادی تبدیل شده است.متأسفانه ، برای خنده (به عنوان مثال اغراق آمیز) بازی شده ، چنین صحنه هایی بدون این واقعیت که با عقلانیت از این روش استفاده می شود می تواند به طرز شگفت انگیزی م effectiveثر باشد این می تواند کسی را متقاعد کند که اطلاعاتی را ارائه دهد یا با چیزی موافقت کند که در غیر این صورت ممکن است حتی آن را در نظر نگیرند.

به طور خلاصه ، در چنین طرح دستکاری ، "پلیس بد" تعیین شده ، مظنون را به عنوان بخشی از یک طراحی محاسبه شده برای تحریک ، تهدید و خصومت او (یا او) مورد پرخاشگری قرار می دهد. و چنین مصاحبه های خصمانه ای به طور طبیعی در مصاحبه ای ایجاد می کند که هم ترس را افزایش می دهد و هم پیشخوان -چراغی بودن

در مقابل ، "پلیس خوب" بسیار ناسپاس تر ، که معمولاً تنها پس از موفقیت پلیس بد در از بین بردن متهم ، در تحقیقات شرکت می کند ، رفتار بسیار آرام تری را ارائه می دهد و درک دلسوزانه تری نسبت به او دارد. علاوه بر این ، پلیس خوب ، احتمالاً از متهم طرفداری می کند ، در صورت همکاری ، احتمال مجازات کمتر را دارد.

چیزی که مقصر ادعا نمی کند این است که این یک کلاهبرداری است: هیچ یک از پلیس ها در کنار او نیستند ، و این همه یک برنامه بازی است که او را وادار به ارائه اطلاعات اضافی مورد نیاز برای پیگرد قانونی خود می کند. برعکس ، علاقه آنها به محکومیت وی باعث همکاری آنها شده است با همدیگر ، از طریق فریبکاری وانمود می کنند که با هم اختلاف دارند. موضع ظاهراً متناقض آنها صرفاً یک روش هوشمندانه است ، خصوصاً اگر متهم پاسخگوی س questionال اولیه نبوده است ، تا وی خود را مجرم جلوه دهد.

چنین رویه پنهانی غیراخلاقی - و در بیشتر موارد غیرضروری - مورد حمله قرار گرفته است. اما با داشتن افراد مقاوم و محروم ، قطعاً در کارنامه افسر برای به دست آوردن اطلاعات حیاتی برای یک پرونده جایگاهی دارد. علاوه بر این ، مدتهاست که این روش در زمینه های مختلف فراتر از اجرای قانون ، اغلب در مذاکرات پیچیده تجاری استفاده می شود. و از قضا ، می توان آن را به طور م byثر توسط یک فرد مجرد که نقش های دوگانه دارد بازی کرد.

شایان ذکر است که برخی والدین ناراضی یاد گرفته اند که مانورهای مربوط به روانشناسی منفی یا معکوس را با نوجوانان سرسخت و سرسپرده اتخاذ کنند. بسیاری از درمانگران نیز - به ویژه کسانی که تمایل به اجرای آنچه که نامیده می شود - هستند پارادوکس درمانی - هنگامی که به طور شهودی ، آنها را به عنوان راهی برای خروج از بن بست های درمانی می بینند ، به این دستگاه های مسلماً منحرف مراجعه کنید.

و به سختی می توان آن را بیش از حد تأکید کرد ، چنین کاربردی از نظر عاطفی نه برای خودشان بلکه برای مشتری مفید است ، زیرا اگر تکنیک های آنها اساساً برای رفاه حال مشتری به کار گرفته شود ، به طور قانونی نمی توان درمانگران را دستکاری دانست.

آنچه در درک اثربخشی مداخلات پلیس خوب / پلیس بد نقش اساسی دارد ، درک روانشناسی اساسی است. واضح است که تقریباً هرکسی که صمیمانه و دلسوزانه به او خطور کرده باشد پاسخ مساعدتری نسبت به وقتی که تقریباً یا بی ادبانه به او نزدیک شود ، پاسخ خواهد داد. همچنین تمایل زیادی برای پاسخگویی به روشهای متناسب با نحوه پرداختن به شخص وجود دارد ، گرما را با گرما ، سردی را با سردی متقابل برمی گردانید.

ترکیب پلیس خوب با پلیس بد این تمایل متولد شده را برجسته می کند ، و این احتمال را افزایش می دهد که یک کار آرام و راحت تر ، گیرنده را وادار به برقراری ارتباط مشترک (در مقابل جنگ) با هر کسی که قصد تغییر رفتار خود را دارد ، کند.

به خوبی شناخته شده است که صرف نظر از اینکه مشتری چگونه انگیزه در ایجاد تغییر در زندگی خود به نظر می رسد ، دوام خاصی را با خود به کار می آورد. حتی در شرایطی که ظاهراً ساده است ، مانند ترک سیگار یا جدی تر شدن ، تفکر جدی در مورد اصلاح یا از بین بردن چنین رفتارهای جا افتاده ای می تواند سطح اضطراب آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد ، که در واکنش های ضد درمانی رخ می دهد - مانند تعلل ، اجتناب ، فرافکنی و حواس پرتی.

برای اینکه یک درمانگر به طور انعطاف پذیرانه ای نسبت به خود پیشگام شود ، یا به چالش بکشد ، مقاومت مشتری بسیار ساده لوحانه و غیر حساس است زیرا مشتری احتمالاً دلیل خوبی دارد (البته تا حد زیادی ناخودآگاه است) تا از آنچه عادی شده است دست نکشد. و اگر مقاومت آنها اکنون کم و بیش "ثابت" شده است ، به این دلیل است که به طور معمول احساس ترس و شرم را که هنوز هم ادامه می دهد کاهش می دهد.

به هر حال ، با فرض رفتار ناکارآمد آنها احساس ناتوانی کمتری در آنها ایجاد می کند و به آنها کمک می کند زندگی روزمره خود را با پریشانی کمتری اداره کنند ، حتی اگر آگاهانه آنها ممکن است تمایل به تغییر داشته باشند ، ناخودآگاه ممکن است احساس کنند مجبورند علیه آن جنگ کنند. و "دو ذهن بودن" در مورد چیزی به طور کلی بدان معناست که نبرد درونی بین ناخودآگاه ، احساس بخشی از مغز آنها و بخش آگاهانه ، منطقی (یا نئوکورتیکال) است.

در نظر گرفتن این سوگیری عاطفی بیانگر عملی بودن استقبال درمانگر از نگرشی است که بیانگر (بدون تقویت) اضطراب مشتری است. علاوه بر جهت گیری های متناقض درمانی ، نظریه آنچه تحت عنوان درمان تقویت انگیزشی (MET) شناخته می شود نیز در همدردی با مقاومت مشتری و نه (حداقل ، حداقل) به طور هدفمند برای تغییر ، کاملاً متناقض است.

این رویکرد بسیار مورد احترام ، که در اصل برای الكلی مقاوم در برابر درمان طراحی شده بود ، در حال حاضر با انواع زیادی از رفتارهای دشوار برای تغییر استفاده می شود. این عمل همراه با دوسوگرافی مشتری است ، و آن را از طریق عدم تصمیم گیری متواضعانه ، کاملاً ساخته شده توسط خود درمانگر تطبیق می دهد. برای درمانگر با وجدانی در مورد اینکه چه چیزی ممکن است ناخوشایند یا کاملاً مضر در مورد تغییر پیشنهادی باشد و اینکه آیا واقعاً زمان قابل قبولی برای پیگیری آن است ، سوال می کند.

بنابراین ، به عنوان مثال ، به درمانگران دستور داده می شود كه از هرگونه بحث و جدال اجتناب كنند ، همدلانه با انكار یا عقب نشینی مشتری روبرو شوند و دارایی های كم مصرف و كم ارزش را جستجو كنند كه هم می توانند از آنها تعریف كنند و هم آنها را ترغیب به استفاده بیشتر از آنها می كنند.

به یک معنا ، از طریق اسکان و عادی سازی (به عنوان مثال ، برچسب گذاری آسیب شناختی ممنوع است) ، آنها قسمت منفی دوسوگرافی سنگین مشتری را "تصاحب" می کنند ، بنابراین مشتری می تواند در شناسایی بیشتر با قسمت مثبت ، آزادی جدید ، حتی رهایی را تجربه کند و به طور مستقل ، احساس اطمینان بیشتری نسبت به خودکارآمدی ایجاد می کنند.

انگیزه از درون - و نه از خارج - این احتمال را می دهد که مشتری هرگونه تغییری را که اتفاق می افتد ، "مالک" آن شود ، خودتعیینی را تجربه کند که زودتر از آنها دور شود. از آنجا که درمانگر عمداً امور را به عهده مشتری می گذارد ، در مقابل تصمیم می گیرد که چه چیزی برای او بهتر است (اگرچه درمانگر به طور منظم انجام می دهد ، هرچند با احتیاط ، آنچه را که ممکن است بخواهند در نظر بگیرند نشان می دهد).

متن اصلی برای درمانگران با استفاده از این روش تحریک کننده ، یادداشت می کند:

[هدف] درمانگر این است که مشتری را درک کند و نتیجه دقیق عملکرد ناکارآمد خود را درک کند و ارزشهای جنبه های مثبت آن را شروع کند. وقتی MET به درستی انجام شود ، مشتری و نه درمانگر استدلال تغییر را بیان می کنند. . . . این استراتژی می تواند به ویژه درمورد مشتریانی که بسیار مخالف ظاهر می شوند و به نظر می رسد هر ایده یا پیشنهادی را رد می کنند ، مفید واقع شود. (از جانب کتابچه راهنمای بهبود انگیزشی, 1992)

فراتر از MET ، بسیاری از روشهای متناقض وجود دارد که به طور استراتژیک مشتریان را گیج و متعجب می کند ، و آنها را با کنجکاوی دعوت می کند تا عمیق تر شوند و رفتارهای ریشه دار اما خود شکننده را بررسی کنند. هنوز هم ، این درمانگران قدردانی می كنند كه چنین رفتارهای منفی جنبه های مطلوبی نیز برای آنها دارد.

کتاب خودم در این زمینه ( استراتژیهای متناقض در روان درمانی ، 1986) ، مجموعه ای از این روشهای ضد شهودی - و چگونگی و دلیل کار آنها را ترسیم می کند. در اینجا من به سادگی پیشنهاد می کنم که بیشتر آنها با پیوستن به مشتری در تردید درمانی در آنها ، برای ایجاد تغییر ایجاد شده اند. اگرچه گفته های درمانگر به مشتری در مقابل نیش زدن ("پلیس بد") خوش خیم ("پلیس خوب") است ، اما اظهارات وی بلافاصله ممکن است تقریباً به تغییر درجه تغییر برسد.

و این ما را به همان جایی که شروع کرده ایم برمی گرداند - این بی انگیزگی عمدتا ناخودآگاه مشتری است که خنثی می شود. بنابراین درمانگران می توانند با ارج نهادن به این سمت نامطلوب بلاتکلیفی مشتری ، شانس موفقیت خود را افزایش دهند.

به نظر می رسد که درمانگران از طریق ادغام کردن یک پلیس خوب با درک و حمایت دلسوزانه ، می خواهند رویکرد سخت دل پلیس بد را بپذیرند یا آن را نرم کنند. آنها با آشكار كردن و ادای احترام دلسوزانه نسبت به عدم تمایل ناخودآگاه مشتری نسبت به تغییر ، مشتری را وادار می كنند - به طور مستقل - با انرژی و متعهدانه قسمت مثبت اضطراب خود را تشخیص دهد.

تردید مهربانانه درمانگر در انعکاس با صدای بلند که "شاید این فقط برای شما بسیار دشوار باشد" - حتی با تأکید بر منابع مشتری برای کنترل موثر چنین تغییری - می تواند مشتری را وادار به پاسخ کند: "نه ، من فکر می کنم من می توان شروع به انجام کارهایی که در مورد آنها صحبت کردیم و این زمان و راهنمایی من بیشتر از گذشته خواهد بود. "

© 2021 Leon F. Seltzer، Ph.D. کلیه حقوق محفوظ است