سپاسگزار بودن حتی از دست دادن

هفته آینده ، مادرم 95 ساله بود. او خیلی پیرتر از 85 سالی بود که به دست آورد. هنوز هم در کنار عزیزانشان ، آنها هرگز آنقدر بزرگ نیستند که ما بتوانیم از دنیا بروند و مطمئناً با وجود سن بالا هرگز زمان مناسبی نیست. دلم برای مادرم تنگ شده است و در حال گذراندن او ، احساس می کردم پدرم را دوباره از دست داده ام ، زیرا احساس می کردم ناگهان پدر و مادری نداشتم. با این حال ، من این لوکس و استعداد را داشتم که پدر و مادرم را سالها در کنار خود داشته باشم. دوست عزیزم ماریون در 49 سالگی درگذشت و سه فرزند خردسال خود را ترک کرد. آنها نه فرصتی برای پیر شدن مادرشان داشتند و نه می توانستند نقاط عطف بیشمار خود را با او در میان بگذارند ، بنابراین من می دانم که وقت پدر و مادرم به من هدیه داده شد. من از این بابت ممنونم

وقتی مادرم درگذشت ، احساس دیگری را تجربه کردم که فراتر از ویرانی فقدان او بود. این درک این بود که هیچ نسلی بالاتر از من وجود ندارد که از من در برابر موقعیت جدید من به عنوان بزرگتر خانواده و نفر بعدی که برای چرخه زندگی طبیعی است محافظت کند. از نظر خودم ، من هنوز نسبتاً جوان بودم ، اما جایگاه پیرترین زن در خانواده نزدیک ما را تصور کردم ، یک فکر هوشیارانه. از دست دادن باعث شده است که به درون خود برگردم تا نه تنها تردیدها و چالش های خودم ، بلکه قدردانی خود را نیز بزرگ جلوه دهم.

مادرم همیشه با من است و گاهی اوقات فقدان او چنان عمیق است که احساس می کنم ریه هایم فاقد هوا هستند. من هنوز تلفن خود را در ساعت 4:00 بعد از ظهر بر می دارم ، زمانی که مکالمه های روزانه خود را انجام می دهم ، از دست دادن او احساس می کنم ، فقط یادم می آید که او در انتهای دیگر نخواهد بود. در آن ثانیه ثانیه ای که می خواهم چند خبر را به اشتراک بگذارم ، فراموش می کنم که او دیگر از بین رفته است. دیدن چیزی در تلویزیون است که می دانم او می خواهد تماشا کند و فراموش می کنم دوباره تلفنم را برمی دارم تا با او تماس بگیرم. وقتی زن مسنی را می بینم که کمی خم شده ، روی بازوی دختر 50 ساله اش وقتی که با هم در یک مرکز خرید با هم قدم می زنند و در دنیای خود از درک مادر و دختر صحبت می کنند ، ناراحتی تلخ را احساس می کنم . با هر یادآوری و درک ، از دست دادن مادرم از نو آغاز می شود و درد درون چاقو بسیار سریع و شدید است.

از آنجا که رابطه من با مادرم بسیار شدید و همچنین بسیار پیچیده بود ، تجربه من از دست دادن او به همان اندازه شدید و پیچیده است. در حالی که من او را بیش از هر زن بالغ دیگری در زندگی خود به شدت دوست داشتم ، او همچنین کسی بود که می توانست احساس من را نسبت به یک حرکت ساده دست یا حالت چهره یا خداحافظی ظریف در تلفن احساس کند. وقتی او مرا ترک کرد ، پشیمان نبودم ، زیرا من به او عشقم را نسبت به او گفتم ، اما هنوز هم ناراحتم که ما نمی توانستیم رابطه ای را که من آنچنان مورد نیاز و خواسته ام بود داشته باشیم. اما ، من همچنین می دانم که او به عنوان مادرم بهترین کاری را که در توان داشت انجام داد و من برای این کار او را دوست دارم. از طریق رابطه ما یاد گرفتم که می توانم خاطرات دوران کودکی و بزرگسالی مادرم را انتخاب کنم که بتوانم تا آخر عمر با خود حمل کنم.

به عنوان ادای احترام به مادرم برای همه آنچه که می تواند به من بدهد ، لیست سپاسگزار من برای او است:

من سپاسگزارم برای:

1. عشق بی قید و شرط او به پسرانم.
2. کتهای گرم زمستانی ، شهریه اردو و تعطیلاتی که پسرانم در اختیار ما قرار می داد در حالی که ما به این راحتی قادر به تهیه آنها نبودیم.
3. حس سبک من ، که همه به خاطر مادرم است.
4. عشق من به موسیقی ، هنر و زبان ، زیرا او مطمئن شد که من باید دروس پیانو ، هنر ، دروس اسپانیایی و صندلی در باله سانفرانسیسکو داشته باشم.
5. عشق من به فندق شکن که هر فصل تعطیلات وقتی بزرگ شدم با هم می دیدیم.
6. روشی که او به چیزی خنده آور خندید تا اینکه گریه کرد ، باعث شد من هم بخندم و گریه کنم.
7. عشق من به مطالعه ، زیرا او همیشه کتابی کنار تختش داشت.
8. من مهارت آشپزی مناسبی دارم ، زیرا وقتی مشغول صحبت در آشپزخانه بودم او را هنگام تهیه غذا تماشا می کردم.
9. روشی که او دوستانش را گرامی می داشت و به من یاد می داد همین کار را انجام دهم.
10. روشی که عاشق عروسش (خواهر شوهر و بهترین دوست من) بود همانطور که دخترش را دوست داشت.
11. عشق و ارادت بی قید و شرط مادرم به پدرم ، خصوصاً پس از سکته مغزی ناتوان کننده او.
12. چطور او به دیگران از غرور خود در من گفت حتی وقتی که نمی توانست مستقیماً به من بگوید.
13. حضور او در فارغ التحصیلی دکترای من حتی اگر او در صندلی چرخدار بود و بسیار ناراحت کننده بود.
14. پذیرش نهایی او از من علی رغم اختلافات گسترده ما.